Bang !

Korkak olmakla çekingen olmanın arasında ufacık bir çizgi var.Yüzsüz olmakla atılgan olmanın da öyle.Fakat çekingen olmak saf bir durum, çok güzel, su gibi.Korkak olmak ise kendinizi engelliymiş gibi hissettirecek kadar eksik.Neden çekiniriz ? Sizi bilemiyoruum ama ben kendiminkini söyeleyeyim.Herkesin hayatı o kadar zor oluşturulmuş, kendi değerleri için o kadar uğraşılmış ve sırf bu yüzden o kadar kusurusuz ki, buna iğne kadar bile olsa bir şey batırmak, benim haddime değil diye düşünüyorum.Şu ana kadar hiçbir şeyden korkmadım, yalnızlıktan, sorumluluk almaktan veya almamaktan,sevmekten vs.Ama hepsinden biraz çekindim başta.Aşık olmaktan çekinmek ne kadar yüce bir duygu diye düşündüm sonra, başkasının hayatına saygı duymaktır, yüceltmektir çünkü bu.Siz yapmayı istemeseniz de çekindiğiniz anda, o hayatı onurlandırırsınız.Karşıdaki insan ise bu onuru farkedip, size kapılarını açıyorsa, bu dünydaki en güzel duygudur.Siz buna rağmen içeri giremiyorsanız, işte bu tamamiyle korkaklıktır.Artık o beraberlikten, evlilikten vs. asla hayır gelmez.Hem de hiç! Bu konuyu iş hayatınıza entegre edelim.Size bir sorumluluk verdiler, siz çekindiniz.Bu ne demek biliyor musunuz ? '' Bu iş o kadar önemli ki, aslında bana vermesemiydiniz acaba ? '' Bu sizin o işi tamamiyle önemsediğinizi, aslında size verildiği andan sonuna kadar harika bir iş çıkaracağınızı gösterir.Çekinme faslı bitti, bu iş size verildi, artık yapacak bir şey yok örneğin, hala içinizde bir korku varsa, kusura bakmayın daha zavallı bir şey olamaz.İçinizde biri daha var, ve bu sizi EN büyük düşmanınız.Kafasını gözünü patlatın onun.

Kısacası çekinmek; bir övgü, korkaklık; kendinize hakarettir.Akıllı olun, çekinin, ama korkmayın.